๏ สงสารเอยประเทศไทย
จะฝากไว้กับใครดี
จะฝากฟ้าฟ้าก็สี
ฟ้าหม่นหม่น

๏ จะฝากไว้กับแผ่นดิน
ดินก็เดือดไปทุกด้าว
ประเดี๋ยวไหวประเดี๋ยวร้าว
เขย่าย่น

๏ ฝากพ่อครูปู่ผี
ก็ล้วนแต่ผีหัวขาด
ต่างหิ้วหัวเรี่ยราด
อยู่อลวน

๏ จะฝากไว้กับกุมารทอง
มองเห็นแต่ตี๋หลียุ่น
ต่างเป็นตัวเต่าตัวตุ่น
เดินตามก้น

๏ จะฝากปราชญ์ขยาดกลัว
เห็นแต่พวกหัวสี่เหลี่ยม
ไม่รู้จอบรู้เสียม
เสลือกสลน

๏ ประเทศเอยประเทศไทย
ฝากไว้ที่ใดก็ไม่ดี
ฝากได้ที่เดียวคือที่
ประชาชน !